In haar laatste schooljaar in het Buitengewoon Lager Onderwijs in Zonneweelde (Lommel), plaatsten de ouders van Karen haar op de wachtlijst voor Sint Oda. Kort daarna werd Sint Oda een tweede, warme thuis. Vandaag is Karen 40 en verblijft ze op Wal 4.
Destijds was het de sociale dienst die opperde om Karen bij Sint Oda onder te brengen. “Deze naam klonk ons al bekend in de oren”, aldus Diane. “Halverwege het schooljaar kregen we een telefoontje dat er een plekje vrijkwam en waagden we de sprong.”
Hoe verliep de opname en de eerste periode?
“Karen vertoonde als kind gedragsproblemen waardoor de situatie thuis onhoudbaar werd. Samen met de school beslisten we haar in te schrijven in een internaat in Leopoldsburg. Dit was, vooral voor mij, een heel moeilijke keuze. Ik ging zelf vanaf het eerste leerjaar op internaat, een tijd waar ik geen al te beste herinneringen aan overhield. Toch voelde ik dat het de juiste beslissing was, ook omdat ik mijn twee andere kinderen niet tekort wou doen.”
“We waren het dus wel al gewend dat Karen in internaatverband leefde, waardoor de overgang naar het internaat van Sint-Oda voor ons minder bruusk was. Daarbij merkten we dat de overdracht echt goed werd voorbereid. We voelden ons gehoord in ons verhaal en alle info over Karen van haar jaren op Zonneweelde werd uitgebreid doorgegeven.”
Welk gevoel had je daarbij?
“Toch blijft zo’n opname een kantelmoment en gaan er verschillende gevoelens mee gepaard. Een gevoel van falen en schuldgevoelens, omdat je de zorg van je kind afstaat aan anderen. Ongerustheid, omdat je beseft dat je kind weer zal moeten wennen aan ander personeel, andere bewoners, een andere structuur. Ook het definitieve karakter van zo’n opname maakte het best zwaar.”
“Karen is gestart op het toenmalige Berg 1. Er was met het personeel meteen sprake van een open en eerlijke communicatie. Ook over de mindere momenten, wat ons snel een gevoel van vertrouwen gaf. Daar ben ik nog steeds dankbaar voor.”
Hoe heb je Karen zien evolueren tijdens haar jaren hier op Sint Oda?
“Karen heeft zich hier volledig kunnen ontplooien. Zowel op verstandelijk niveau - het oefenen met haar woordenschat, haar fijne en grove motoriek,...- als op sociaal vlak, door de interactie met het personeel, haar medebewoners,… Doorheen de jaren verminderden ook haar gedragsproblemen, wat voor een stuk zeker te danken is aan de goede pedagogische aanpak van het personeel. Daarbij is haar wereld nu veel ruimer dan wanneer we haar thuis hadden gehouden.”
Wat waren voor jullie de moeilijkste periodes?
“Haar opname was zonder twijfel het moeilijkst. Ook elke verhuis, van Berg 1 naar Berg 5 en ten slotte Huisje 4 (nu Wal 4), zorgde steeds voor spanningen. Toch stonden we er elke keer achter, omdat we merkten dat dit telkens goed doordacht gebeurde. Maar op een bepaald moment kwam het voorstel om Karen te verhuizen naar een buitenhuis. Dit zagen wij als ouders om verschillende redenen écht niet zitten, wat we toen ook eerlijk aangaven. Die verhuis is uiteindelijk niet doorgegaan; daar ben ik nog steeds blij om.”
Hoe heb je de veranderingen binnen Sint Oda als ouder ervaren?
“Via mijn dochter (personeelslid op Hei 3) hoor ik wel eens van de veranderingen op beleidsniveau en via de Sociale Dienst merk ik natuurlijk ook dat er bepaalde regels gewijzigd zijn, maar mede door hun hulp merk ik hier als ouder niet zoveel van.”
“Wat mij wel opvalt, is dat de laatste jaren de leefgroepen groter zijn geworden en er steeds meer ‘extern’ personeel op de leefgroep komt: verpleegsters, therapeuten, … Naar mijn gevoel maakt dat een leefgroep toch drukker, chaotischer. Dat lijkt mij zowel voor het leefgroeppersoneel als voor de bewoners zwaarder. Steeds opnieuw moeten wennen aan andere gezichten. Karen is daar nogal gevoelig aan, heeft toch wel nood aan voorspelbaarheid en herkenbaarheid. Daar maak ik mij als mama soms wel wat zorgen over.”
Hoe zie jij Sint Oda als zorginstelling?
“Ik zou Sint Oda meteen aanraden! Ten eerste omwille van de enorme inzet van het leefgroeppersoneel en het aangename contact dat ik met hen heb. Verder niets dan lof over de hulp die ik krijg van de Sociale Dienst. Het regelen van aanvragen, orthopedisch materiaal, de voortdurend veranderende regelgeving, … Zonder hen zou dit voor mij echt onbegonnen werk zijn!”
“Daarnaast is Sint Oda een instelling die zichzelf voortdurend in vraag stelt, kritisch blijft en bijstuurt. Dat vooruitstrevende karakter vind ik heel waardevol. Zo vind ik het werken met een top 5 binnen het activiteitenprogramma echt een verbetering: er wordt nu nog meer bekeken welke activiteiten voor Karen het meest geschikt zijn.”
“Uiteraard is ook de accommodatie top! Karen is net verhuisd naar één van de nieuwbouwen: de lichtinval,de ruimte, het comfort … Wat een verbetering!”
“Ten slotte vind ik Sint Oda een enorm warme en open instelling. Door de vele toffe activiteiten, zoals de sjachermarkt en de carnavalsstoet, zorg Sint Oda ervoor dat personen met een handicap zichtbaar zijn in de samenleving, dat ze in contact komen met de buitenwereld. Je merkt dit ook als je in Pelt rondloopt: de mensen kijken echt niet meer op van een persoon met een handicap, ze zijn dat gewoon. Dat geeft mij als mama echt een fijn gevoel.”
“Ook het heen-en-weer schriftje vind ik heel positief; hierin noteren we belangrijke zaken die we aan elkaar willen doorgeven. Ik merk dat het personeel ook echt iets doet met deze info. Zo noteer ik bijvoorbeeld wanneer ze in het weekend later is gaan slapen omwille van een feestje en legt het leefgroeppersoneel haar de dag erop wat vroeger in bed.”
Door het ruime aanbod aan activiteiten kan Karen iedere dag dingen doen die ze graag doet
Hoe denk jij dat Karen Sint Oda beleeft? Wat maakt haar hier gelukkig?
“Door het ruime aanbod aan activiteiten, kan Karen elke dag de dingen doen die ze graag doet. Haar topactiviteiten zijn zwemmen, kleien (crea), kleine, industriële taakjes uitvoeren (werkhoek) en koken. Daarnaast vindt ze het leuk om op de leefgroep huishoudelijke taakjes uit te voeren, zoals het leegmaken van de afwasmachine of het halen van de waskar. Verder geniet ze van bezig te zijn met haar eigen spulletjes, in haar eigen hoekje, met een lekker tasje koffie. Zo kan ze uren zoet zijn.”
“Karen is ook een enorme fletskous. Ik denk dat ze onder het personeel elke dag wel genoeg gegadigden vindt voor haar dikke knuffels, en dat doet haar zeker deugd!”
Tot slot: als je SintOda in enkele woorden moet omschrijven, wat zijn die woorden dan?
“Open, vooruitstrevend en menselijk/warm.”
Wil jij je ervaringsverhaal ook graag delen? Neem contact met ons op.
Bel +32 (0)11 64 28 60 of vul onderstaand contactformulier in.