Sinds 31 jaar werkt Ann als begeleidster op Hei 3. Zij neemt ons even mee in haar verhaal op Sint Oda.

“Wie had toen gedacht dat ik daar na 31 jaar nog steeds zou staan!”

In 1988 studeerde ik af als kleuterleidster. Gedurende twee jaar ging ik van het ene klasje naar het andere. Op zich leuk werk, maar ik had geen tot weinig vooruitzichten in het onderwijs. Na een zoveelste interim die weer op zijn einde liep hoorde ik over vrijwilligerswerk als werkkamper, nu Megakamper, op Sint Oda. 

Als kind kwam ik vaak in de bossen rond Sint Oda bosbessen plukken. Dan zag ik mensen met rolstoelen wandelen, soms spraken de begeleiders ons aan en dat is me altijd bijgebleven. Ik besloot daarom om mij op te geven voor het vrijwilligerswerk. Tijdens die twee fantastische weken werd ik warm opgevangen door het toenmalige personeel van Ven 6. Er hing een vakantiesfeer en een familiale sfeer tussen bewoners en hun begeleiders, begeleiders en hun familie. 

Om een lang verhaal kort te maken heb ik gesolliciteerd en jawel, in november 1990 begon ik op Ven 6, nu Hei 3, te werken. Wie had toen gedacht dat ik daar na 31 jaar nog steeds zou staan! 

“Als je jaren met iemand samenwerkt schept dat een band, je deelt tenslotte lief en leed.”

Soms vragen ze wel eens: “Zolang op dezelfde groep, wil je niet eens iets anders?”. Nee, ik voel me goed hier en het is niet steeds hetzelfde! Ik heb nog één bewoner die ik al van in het begin begeleid en we zijn ook nog eens even oud. Dat schept een speciale band. Ik zorg al langer voor hem dan voor mijn eigen kinderen. 

Er zijn ook veel bewoners verhuisd. Dat is telkens  weer afscheid nemen maar je weet dat er goed voor hen gezorgd wordt. Veel moeilijker was het om afscheid te nemen van de twee bewoners die doorheen de jaren gestorven zijn. Ze zijn een stukje familie en je moet dit emotioneel een plaats geven. 

Ik heb ook veel collega’s en stagiaires zien komen en gaan. Tot op vandaag vind ik het moeilijk wanneer een collega na jaren samenwerken Hei 3 verlaat. Het positieve is dat ik daar een paar mooie vriendschappen aan heb overgehouden.

Als je jaren met iemand samenwerkt schept dat een band, je deelt tenslotte lief en leed.

“Sint Oda is doorheen de jaren erg geëvolueerd.”

Sint Oda is doorheen de jaren erg geëvolueerd. De nieuwbouwen zijn een luxe! Veel meer ruimte, eigen slaapkamers, meer comfort voor de bewoners en de begeleiders. Daarnaast krijgen we meer ondersteuning van verschillende diensten waardoor de werkdruk lager ligt en je meer tijd hebt voor individuele aandacht aan iedere bewoner. 

In onze leefgroepwerking is er ook heel wat veranderd. Vroeger deden we alle activiteiten met de hele leefgroep. Heel gezellig, maar ook wel héél druk. Nu proberen we in kleinere groepjes of individueel te werken. Aangepast aan de nood van iedere bewoner.

 “Het mooiste wat ik in mijn carrière beleefd heb kan ik niet op één hand tellen.”

Ondertussen ben ik 54 jaar maar ik voel me nog jong van geest. Dat vind ik ook zo fijn aan mijn job, samenwerken met mensen die jonger zijn. Mijn jaren lange ervaring kan ik met hen delen en zij brengen nieuwe ideeën en inzichten aan. Dat maakt het boeiend. Daarom probeer ik nieuwe mensen altijd met open armen te ontvangen en hen goed te laten voelen op Hei 3.

Zelf haal ik mijn energie vooral uit het bezig zijn met de bewoners. Ik zorg graag en heb graag dat iedereen zich goed voelt. Dit zit dikwijls in hele kleine dingen, maar je krijgt er zoveel voor terug. 

Het mooiste wat ik in mijn carrière beleefd heb kan ik niet op één hand tellen. Maar om toch iets te noemen: de vele kampweken waarin je dag en nacht met elkaar optrekt scheppen en heel speciale band. Zeker dat ene waarin ik 50 werd. Uitgebreid werd ik in de bloemetjes en 50 Bh’s gezet. Onvergetelijk! Ook de 10 jaar en 25 jaar in dienst zijn gingen niet ongemerkt voorbij. Ik voelde me bijzonder en gewaardeerd.

Ik kijk met een positief gevoel terug  naar al die jaren op Sint Oda. Het is voor mij een tweede thuis. Ondertussen werken mijn twee dochters hier ook. Is het toeval dat ze mijn zorgmicrobe overgeërfd hebben? 

Ik hoop alleszins dat ik nog vele jaren kan blijven verder doen zoals ik bezig ben en het liefst op Hei 3!